Zijn we blij met alle Drentse koeien die naar de slacht gaan?

Enkele maanden geleden meldde Nieuwe Oogst dat ruim 100.000 koeien naar de slacht zouden gaan om de derogatie te behouden. Met de eerste tranche van de stoppersregeling die op 20 februari openging, zouden dat er aanvankelijk 60.000 worden. De regeling was fors overtekend. Nu toch alle gegadigden in aanmerking komen voor deelname, tikken we de 100.000 melkkoeien aan. Een record. Doel bereikt?

Moet ik blij zijn met dit bericht dat nu al een rundveestapel die bij benadering even groot is als het aantal dieren in de provincie Drenthe vrijwillig wordt geruimd, terwijl bij het uitbreken van een dierziekte Leiden in last is?

Terecht natuurlijk, een ruiming is verschrikkelijk. Met de ondernemers en gezinnen die dat overkomt, heb ik het echt te doen. Een levenswerk wordt in één keer tenietgedaan en de sector doet een beroep op de maatschappij om dit probleem in financiële zin te verzachten. En nu lijkt het erop dat dezelfde sector daar vrijwillig aan meewerkt en collectief het systeem van derogatie in de benen gaat houden.

Ik begrijp dat de derogatie voor individuele veehouders voordelen heeft en kosten gaat besparen. En dat individuele en collectieve belangen niet altijd samen opgaan, misschien wel altijd met elkaar botsen. Toch komt bij mij de vraag op of het middel dat nu is ingezet niet erger is dan de kwaal, dan wel of elk middel het doel gaat heiligen.

Hoe leg ik dit aan vrienden en kennissen uit die niet in de landbouw werkzaam zijn? Zolang zij en anderen geen vragen stellen, houd ik mij ook maar stil en ben ik met de anderen blij dat de stoppersregeling er is. Met het insturen van deze reactie toch maar niet. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Rinus Meulenberg
Makelaar en vastgoedadviseur in Hoogeveen