Podiumbeest als ik over zorgboerderij praat

En toen kwam de dag dat ik gevraagd werd een praatje te houden. Een praatje van minstens een uur. 'Mag ook anderhalf uur zijn', sprak de organisatrice door de telefoon. Anderhalf uur? 'Maar mevrouw, ik ben niet zo'n prater.' 'Je mag er over nadenken. Ik bel je na het weekend weer.'

Podiumbeest+als+ik+over+zorgboerderij+praat
© Han Reindsen

Met grote ogen keek ik naar mijn man. 'Of ik iets wil vertellen over de boerderij en mijn column. Wat denk jij?' 'Doen, natuurlijk. Hartstikke leuk.' 'Maar hoe kan ik een uur over mezelf praten? Ik hield ook nooit van spreekbeurten.' 'Je bent toch een podiumbeest? Op feestjes stond je altijd op de bar te dansen en te zingen.' 'Dat is niet hetzelfde', lachte ik. 'Goed, maar toen je nog aan theatersport deed stond je ook graag op het podium. Terwijl me dat veel enger lijkt dan een praatje in een dorpshuis.'

Dat is waar. Theatersport draait om improviseren. Het publiek roept suggesties voor personages, plaats en onderwerp, waarmee de spelers een scène neerzetten. En omdat je van tevoren niets kunt oefenen, luidde het advies van de theaterdocent: 'Laat los en durf te falen. Dan komt het plezier en de adrenaline vanzelf.' Een tip voor het leven. 'Je hebt gelijk, laat ik het gewoon proberen.'

Goed voorbereid en toch een tikje zenuwachtig stapte ik twee weken later in de auto. Voor het eerst zou ik oog in oog staan met mijn publiek. Met lezers die veel van mij weten, terwijl ik hen nog níet kende. Wat zouden ze van mijn columns vinden, van mij? En wat voor vragen zouden ze stellen?

De entree bleek verrassend. 'Wat ben je jong', riep de een. 'Wat ben je lang', riep de ander.

Achttien vrouwen zaten keurig klaar op de eerste rij. Ze hadden mijn oma kunnen zijn, of in ieder geval mijn moeder. 'Goedenavond, kunt u mij allemaal verstaan?' vroeg ik. De oudsten, ouder dan tachtig, keken me aarzelend aan. 'Of u me kunt verstaan?' Nee dus. Stoelen werden verschoven, ze naderden me tot een meter. Knus en zeer aandoenlijk, een heerlijk publiek.

En toen begon ik te vertellen. Over onze zorgboerderij, de deelnemers. Over mijn columns. Er werd gelachen en de vrouwen stelden vragen. Ik stond op het podium, en praatte en praatte. En net als bij theatersport voelde ik het plezier. De adrenaline. Dit wilde ik wel vaker doen.

Bekijk meer over:

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 7°
    70 %
  • Zaterdag
    15° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 5°
    20 %
Meer weer