Visie KWS en Limagrain over maisrassenkeuze verschilt

.
Begin maart heeft 35 procent van de maistelers nog geen definitieve keuze gemaakt over het te zaaien maisras. Dat komt naar voren uit de enquête die achthonderd telers invulden. Van de totale groep laat een aanzienlijk deel de keuze volledig over aan anderen.

De MaïsScan geeft een mooi inkijkje over wie dat zijn en hoe telers hun keuzes verder bepalen. Bij het invullen van de MaïsScan konden telers namelijk drie informatiebronnen aankruisen waarop zij hun rassenkeuze baseren.

Informatiebronnen

De zes informatiebronnen waarvan telers het meest gebruikmaken bij het selecteren van een maisras zijn: gesprekken met mengvoerleveranciers (37 procent), gesprekken met regionale maiszaad- en gewasbeschermingsleveranciers (34 procent), Aanbevelende Rassenlijst (26 procent), gesprekken met loonwerkers (18 procent), kuilanalyseformulier van afgelopen seizoen (17 procent) en artikelen in agrarische vakbladen (15 procent).

De belangrijkste criteria voor telers zijn korrelopbrengst of zetmeelopbrengst (37 procent), voederwaardeopbrengst (36 procent) en drogestofopbrengst (32 procent). Vervolgens komen voederwaarde per kilo droge stof (32 procent), vroegrijpheid (26 procent) en stevigheid van het ras (24 procent).

Korrelopbrengst

Volgens directeur Jan Bakker van KWS Benelux is korrelopbrengst het enige criterium dat maistelers moeten gebruiken bij hun rassenkeuze. 'Alle voederwaarde van de maisplant waar de koe wat mee kan, zit in de korrel. VEM zegt niets. Alles wat aan de plant groeit, wordt daarin meegewogen. Zelfs celwanden en de verteerbaarheid daarvan worden vaak aangehaald als criteria, maar celwanden verteren helemaal niet in de koe. Dat slaat dus nergens op.'

Bakker adviseert telers de rassenlijst voor korrelmais erbij te pakken. 'De beste korrelmais is ook de beste snijmais. Moeilijker dan dat is het niet. Rassen waarvan de korrelopbrengst niet bekend is, scoren sowieso laag op dat onderdeel. Die stelling durf ik wel aan.'

De directeur van KWS Benelux weet dat veel telers hun keuze laten afhangen van het advies van een handelaar of mengvoerleverancier. 'De kennis bij die partijen is in veel gevallen wel in orde, maar het draait bij de handelaar om de marge. Welk ras echt het beste is voor de individuele boer, zal hem worst zijn. Dat moeten snijmaistelers zich beter realiseren.'

Voorkeurrassen

Veehouderijmanager Jos Groot Koerkamp van Limagrain drukt zich voorzichtiger uit: 'De kennis neemt de laatste jaren in de breedte toe, maar sommige handelaren werken met voorkeurrassen. De teler moet dus zelf op blijven letten en het initiatief nemen richting de rassenkeuze.'

Verder verschilt de visie van Groot Koerkamp met die van Bakker als het om keuzecriteria gaat. De veehouderijmanager vindt de VEM-opbrengst een belangrijk afwegingscriterium. 'Je kunt wel afgeven op de VEM-meting, maar dat is de meting waarmee we werken in Nederland en die ook goed te rechtvaardigen is', zegt hij.

Celwandverteerbaarheid

'Een gehakselde snijmaisplant bestaat nu eenmaal grotendeels uit ander materiaal dan louter de kolf. Dat deel gaat ook door de koe en moet ook worden benut. Hoe goed dat gebeurt, bepaalt volgens ons hoeveel meer melk je uit snijmais haalt. Onderzoek van Schothorst Feed Research laat zien dat de winst juist zit in celwandverteerbaarheid.'

Groot Koerkamp stelt dat er voor het goed bepalen van de rassenkeuze nog drie zaken van belang zijn: de regio waar de mais wordt geteeld, de grondsoort en de landbouwkundige situatie. 'Als je wisselteelt wilt toepassen, doe je er goed aan een vroeg of zeer vroeg ras te kiezen. Afhankelijk van de regio en grondsoort speelt dat meer of minder. Een landbouwkundig aspect is bijvoorbeeld stevigheid van de plant als je nabij de kust teelt waar meer wind staat.'