Minister van Landbouw?

De diversiteit van onze sectoren en belangen is groot en dan ook nog eens overal verstand van hebben, is bijna onmogelijk. Duizenden regels en procedures zijn over ons heen gestort en zeker waar het gaat over voedselveiligheid, kunnen we niet secuur genoeg werken. Elke vondst van een schadelijke stof kan een storm van verontwaardiging doen opsteken met de nodige economische schade tot gevolg. Jezelf daartegen wapenen is een must, maar je kunt onmogelijk alles overzien.

We kunnen onze leveranciers van voer of uitgangsmateriaal niet continu controleren. Certificering is nooit 100 procent waterdicht. Fipronil houdt ons een spiegel voor, de lat moet hoger.

Je bent zelf verantwoordelijk voor je bedrijf en je wilt altijd betrouwbare leveranciers. Wijzen naar de NVWA is soms terecht, maar je schiet er niets mee op. Deze mensen wassen hun handen in onschuld. Via kleine juridische letters kun je de NVWA nergens voor verantwoordelijk stellen ondanks bewezen dubieuze rol.

Geacht federatiebestuur; zorg dat deze mensen nooit voor de camera of in de pers komen, maar alleen de verantwoordelijk minister. Maak daar afspraken over en zorg dat communicatieve NVWA-blunders tot het verleden horen. De miljoenenschade zal door de overheid niet worden vergoed. Een harde en pijnlijke les.

Afspraken en procedures moeten niet alleen over ons heen komen, maar we moeten ze ook proactief maken richting overheid. Een proactieve rol, zodat ook een minister met beperkte vakkennis geen uitglijders hoeft te maken.

De melkveehouderij is een mooi voorbeeld waar iedereen over elkaar heen rolt. We wisten al jaren geleden dat het melkquotum eindig was. Waar was de proactieve houding? Misschien moeten we eens wat vaker in de spiegel kijken. Het maakt niet uit of we een minister van Landbouw krijgen. Een proactieve rol en houding van LTO zijn vele malen belangrijker.