Heijense dahliatelers vervelen zich nooit

Samen met zijn vader Sjaak en zijn moeder Mia vormt Roel Zeegers een maatschap, met als hoofdtak dahlia's voor de knolproductie. 'Aan de andere kant, de boog kan niet altijd gespannen zijn', stelt hij.

De werkzaamheden bij de dahliakwekerij bestaan momenteel uit het snijden van de vaste planten en het hier en daar afleveren van knollen. Het tuinbouwbedrijf teelt op zo'n 20 hectare dahlia's, vaste planten op zo'n 3 hectare en asperges op een halve hectare.

Bloemencorso's

Dahlia's worden in ons land van oudsher vaak als oubollige bloemen beschouwd. Je komt ze vooral tegen tijdens bloemencorso's in de Achterhoek en in Zundert in West-Brabant, waar elk jaar op de eerste zondag in september het grootste bloemencorso van de wereld plaatsvindt. Dahlia's worden veel in praalwagens verwerkt.

'In Nederland wordt de dahlia ondergewaardeerd, tenminste zo ervaar ik het. Terwijl de bloem in mijn ogen een bijzondere bloem is en er ook nog eens duizenden verschillende soorten van zijn', stelt Zeegers.

Export

De Heijense kwekersfamilie teelt zo'n tachtig verschillende soorten, die in totaal twee tot drie miljoen knollen opleveren. 'We zijn veel meer op de export gericht en die vraagt om een gevarieerd assortiment. Het heeft geen zin om twee miljoen stuks van één soort te telen, want die raak je nooit kwijt. Wij hebben voor die soorten gekozen, die het best verhandelbaar zijn', ligt de ondernemer toe.

Nederland is een kleine speler in de productie van dahliaknollen op de wereldwijde dahliamarkt. 'De meest knollen en dahlia's worden in Oost-Europa en Amerika verkocht. Daar zijn ze veel populairder, omdat ze in verhouding relatief goedkoop zijn.'

Loonwerker

Sjaak Zeegers wilde aanvankelijk net als zijn vader boer worden. 'Toen mijn vader overleed, was ik zestien en zag ik het boer worden even niet meer zitten. Ik ben toen bij een loonwerker aan de slag gegaan.' Hij trouwde in 1976 met Mia, die meehielp op het gemengd bedrijf van haar ouders.

Na het overlijden van de vader van Mia in 1986 werd het bedrijf met koeien, varkens en asperges uitgebreid met een dahliatak. 'Dat was eerst nog op vrij kleine schaal. In het begin waren het niet meer dan zestigduizend stekjes van de dahlia. Dat werd op een gegeven moment 2 tot 3 hectare. Sinds 2004, toen Roel in de maatschap kwam, zijn we steeds groter gegroeid', vertelt Zeegers.

Grondsoort

'Van de groenten die we hier ooit hebben geteeld, zijn alleen de asperges overgebleven', zegt Roel Zeegers. 'Het telen van dahlia's is echt ons ding. Dat heeft uiteraard met de grondsoort te maken. We wonen hier in het Maasduinengebied. De dahlia groeit alleen in een bepaalde grondsoort, schrale zandgrond met weinig stikstof', licht teler toe.

'Voor ons gaat het bovendien alleen om de knol. Daarom halen we er tijdens het groeiproces de bloemen uit. Alle energie die in een bloem gaat zitten, wil ik in de knol hebben.'

Vier dahliakwekerijen

De provincie Limburg telt momenteel vier dahliakwekerijen. Dat is vergeleken met de rest van Nederland weinig.

'Dat heeft vooral te maken met de grondsoort. In verleden zaten hier tien tot twaalf telers. Toen werden dahlia's geteeld op gronden die daar eigenlijk niet geschikt voor waren, gronden met te veel stikstof. Je krijgt dan wel een mooi groot gewas, maar de knollen worden niet hard en gaan rotten. Vandaar dat veel kwekers op een gegeven moment zijn gestopt', vertelt de Heijense ondernemer.

Geheim

Het telen van dahlia's is arbeidsintensief. 'Het is een vorm van telen die je moet liggen. Ik vergelijk het wel eens met een passie', benadrukt Zeegers. 'Je weet in de loop der jaren wat wel en wat niet kan, maar het geheim? Het begint allemaal met schrale grond. Natuurlijk hebben ook wij wel eens een jaar dat de oogst minder goed uitvalt, maar dat geldt voor iedereen. Overigens rooien we de knollen zelf. Het transport besteden we uit.'

In tegenstelling tot de meeste bedrijven heeft de dahliakwekerij van maatschap Zeegers-Sanders geen eigen website. Dat is een bewuste keuze. 'We hebben een klein bedrijf. Veel van de handel gaat via een tussenpartij. Het hebben van een website is voor ons nu nog geen meerwaarde. We telen knollen en vaste planten die meestal door exporteurs worden opgekocht. Die hebben niet rechtstreeks contact met ons.'