Joelend door de looping

Jaarlijks trakteren we Reinier op een uitje naar een zwembad of attractiepark. Simpelweg omdat we hem niet gelukkiger kunnen maken. En de moeite is maar klein.

Goed, je bent bekaf als je na dertig ritten in de achtbaan, twintig tochtjes door de wildwaterbaan, twaalf in het schommelschip en achttien rondjes in de zweefmolen eindelijk weer naast je auto staat, maar de herinnering is goud. Voor hem, voor ons. En voor alle andere bezoekers die die dag toevallig in hetzelfde pretpark zijn. Want in de rij voor een attractie – u kent ze wel: de zigzagpoortjes – tapt Reinier moppen bij de vleet.

En in het geval van een zwembad met duikplank steelt hij de show met zijn – 'van onderen!' – grote bommen. En dat met dat iele lijf van hem. Niemand doet het hem na. Zelfs niet die man met fiks overgewicht, die door Reinier werd uitgedaagd. Tientallen mensen langs de kant keken toe hoe ze om de beurt het water in plonsden. Ze juichten en klapten. 'Hup Reinier!' Hij werd de koning van het bad.

Vorig jaar hadden we naast Reinier deelnemer Jos meegevraagd naar een pretpark. Na twee rondjes in de achtbaan tolde Jos misselijk naar buiten en braakte het dichtstbijzijnde plantenperkje vol.

Ondertussen zagen we Reinier opnieuw omhooggetakeld worden en joelend door de looping gaan. 'Nog een keer', schaterde hij vanuit het voorste karretje. Van de man die de achtbaan bediende mocht hij blijven zitten – tot we na negen ritten gebaarden dat we toch echt naar huis wilden. Jos zag inmiddels groen.

'Waar zou je dit jaar heen willen?' vraag ik Reinier als we later op het erf lopen. 'Nou, ik hoorde over een attractie waarin je een vrije val van 40 meter maakt. Daar wil ik in.' Hij grinnikt bij het vooruitzicht. 'En ik denk dat Roos dat ook wel leuk vindt. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Baby's mogen toch ook in de achtbaan?'