Bedrijfsverplaatsing Noord-Sleen kostte jaren

Verplaatsing uit de dorpskern van Noord-Sleen naar het buitengebied was de enige optie om de toekomst van het melkveebedrijf van Riekus Vrielink en zijn vrouw Susanne Janssen in Noord-Sleen zeker te stellen. De operatie duurde zo'n tien jaar. Daarmee was het een traject van lange adem, maar de melkveehouders gingen er vol voor. Het resultaat na al die jaren is dat er aan de Looweg een ruime en hypermoderne stal staat. Nu alleen nog een nieuwe bedrijfswoning.

Dat het boerenbedrijf in Noord-Sleen zelf geen toekomst had, wist Vrielink al langer. 'Vijftien jaar geleden heb ik het bedrijf overgenomen van mijn vader in de wetenschap dat ik op die locatie niet goed verder kon.' Hij neemt nog een slok koffie in het chalet, dat onder het afdak van een schuur is geplaatst. Pas een week eerder zijn de koeien vanuit de oude stal verhuisd, een woonhuis staat daar nog niet. 'We hadden gewoon nog in het dorp kunnen blijven wonen, maar je wilt toch bij de dames zijn hè?'

Generaties

Het bedrijf van de familie Vrielink is financieel altijd gezond geweest en was generaties lang binnen de bebouwde kom van Noord-Sleen gevestigd. 'Het was vroeger van de familie Langius. In 1925 brandde de boerderij af en zette mijn opa Henrikus er een nieuwe neer. Voor mij stond het altijd als een paal boven water dat ik ook boer zou worden', vertelt Vrielink.

Van oorsprong was het een gemengd bedrijf. 'Toen duidelijk was dat ik het zou overnemen, hadden we vijftig stuks melkvee en deden we nog in aardappelen. Met de piepers zijn we gestopt, want dat was veel te kleinschalig. We werkten veel met loonwerkers, dus het was amper winstgevend', verklaart Vrielink de stap. Een ander probleem was de grond. 'Onze 50 hectare lag verspreid door de hele regio. Qua weidegang konden we het net redden, maar dat heen en weer rijden was niet echt praktisch.'

Vrijwillige kavelruil

Tien jaar geleden werd voor het eerst gesproken over vrijwillige kavelruil. 'Van begin af aan heb ik gezegd dat ik al mijn eigen grond wilde inzetten. Dat was best risicovol, maar ik kon het nooit slechter krijgen. Nu heb ik ruim 46 hectare in eigendom en in totaal 61 hectare in gebruik. Het heeft goed uitgepakt voor ons bedrijf.'

De kavelruil betekende dat er twee bestemmingsplanprocedures tegelijk liepen: voor het nieuwe bedrijf aan de Looweg en voor de oude boerderij. 'In het kader van de Ruimte voor Ruimteregeling is aan de Dorpsstraat plek voor twee bouwkavels. Het woonhuis zou zelfs nog kunnen worden gesplitst', vertelt Vrielink. De ondernemer en zijn vrouw zijn positief gestemd over de verkoop van hun eigendom daar. Als dat rond is, kan de bouw van hun woning aan de Looweg beginnen.

Externe deskundigen

De hele procedure rond de wijziging van de bestemming aan de Looweg duurde langer dan gedacht. De familie Vrielink kon er weinig aan doen. Via LTO schoven adviseurs aan, er werden plannen gemaakt en vergunningen aangevraagd. 'Je moet er externe deskundigen bij hebben, want zelf heb je al die kennis niet. En daarbij kwamen we erachter dat de gemeente Coevorden ook graag ziet dat er bekende deskundigen worden ingeschakeld', weet Janssen.

Er moesten heel wat hobbels genomen worden. Zo werd op het laatste moment de vergunning voor de Natuurbeschermingswet geweigerd. 'Het Groenmanifest viel om, we moesten extra ammoniakrechten kopen. In het voorjaar van 2015 moest de omgevingsvergunning worden geregeld, de bank was positief. Tot 2 juli, de dag van de nieuwe fosfaatrechten', verzucht Vrielink.

'Het verhaal werd lastiger, maar doordat een neef van mij met zijn bedrijf wilde stoppen, zijn we in 2016 een maatschap aangegaan. Dat was voor ons de kans om het bedrijf verder te ontwikkelen. Zonder voldoende fosfaatrechten financierde de bank niet.'

Goedkeuring

In oktober vorig jaar gaf de bank definitief goedkeuring voor de financiering. Op 21 december ging de eerste schop de grond in. De maatschap heeft plek voor tweehonderd koeien inclusief jongvee. 'Dat moet ook wel, anders is het financieel niet te doen. We hebben nu twee melkrobots, het nieuwste van het nieuwste', verwijst de melkveehouder trots naar de Lely Astronaut A5.

Het gezin van Vrielink en Janssen, dat verder nog bestaat uit zoon Remco (10) en dochter Nienke (7), wilde sowieso in de buurt blijven werken en wonen. 'Ik ben en boer in hart en nieren, maar het sociale leven vind ik ook belangrijk. Nogal wat mensen vroegen zich af waarom we geen bestaand bedrijf overnamen. Nou, daarom dus en financieel viel dat ook erg tegen.'