Krimp veestapel geen oplossing klimaatprobleem

Landen waar veehouderij een hoog aandeel heeft in de broeikasgassen en transport een laag aandeel, zijn minder welvarende landen. Zij stoten maar weinig megatonnen aan broeikasgassen uit. Een land stoot pas echt broeikasgassen uit, als zijn bevolking op grote schaal gebruikmaakt van fossiele brandstoffen.

In het welvarende Nederland veroorzaken energieopwekking en -verbruik 85 procent van de broeikasgassen. Brandstofreuzen weten dit cijfer in de officiële statistieken behoorlijk te drukken door de internationale luchtvaart en scheepvaart buiten de boeken te houden.

Het aandeel van de landbouw in de totale uitstoot van broeikasgassen is in welvarende landen doorgaans klein. Andere bronnen hebben een veel groter aandeel. Dat geldt ook voor Nederland. Ongeveer 7 procent van de Nederlandse broeikasgasuitstoot is direct toe te schrijven aan de veehouderij (alle sectoren) en akkerbouw.

In die zin is het best bijzonder dat er ook voor de Nederlandse landbouw een klimaattafel is ingericht. De reductiedoelstellingen voor 2030 van 1,3 megaton CO2 voor de melkveehouderij, 0,4 megaton voor de varkenshouderij en 0,4 megaton voor de akkerbouw zijn peanuts in vergelijking met de totale uitstoot van broeikasgassen (inclusief vlieg- en scheepvaartverkeer) van 260 megaton.

Veel Europese lidstaten laten ten opzichte van 1990 een reductie van de broeikasgasuitstoot zien. Dat komt doordat zij hebben ingezet op energie. Met een lager energiegebruik en overstap op duurzame bronnen valt pas echt winst te boeken. De cijfers tonen aan dat Nederland juist meer broeikasgassen uitstoot door een toenemend gebruik van elektriciteit, warmte en brandstoffen.

Het is wonderlijk dat in ons land het beeld wordt neergezet dat krimp van de veehouderij fors zou bijdragen aan minder broeikasgassen,terwijl het naar verhouding om peanuts gaat. Nederland boekt pas echt grote klimaatwinst, als de landbouw wordt benut om duurzame energie te leveren.