De Grootste Oorlog

Column Akkerbouw Piet Hermus 24 nov 2018 om 07:56uur

Al ploegende mijn voren, mijmer ik. In april groef ik er nog greppels om water af te laten. Geulen in kletsnatte klei als loopgraven van een oorlog. En dan die zomerhitte. Boerenland als slagveld.

De Eerste Wereldoorlog, 'De Groote Oorlog', op boerenland uitgevochten, eindigde honderd jaar terug. Loopgraven waar gewone jongens kanonnenvlees waren. In een eerdere oorlog teisterden legers als sprinkhanen tachtig jaar het boerenland.

Om twee wereldoorlogen te overwinnen, te vergeten, gingen we consumeren, welvaart opbouwen. Van 1 miljoen auto's in 1962 naar 10 miljoen. Van 10 miljoen mensen op Schiphol in 1980 naar 68 miljoen. Groei!

Maakt de dosis het vergif? Nu zijn wij boeren sinds twintig jaar kanonnenvoer van die vooruitgang van de nieuwe Groote Oorlog, die tegen klimaatverandering. Van 400.000 boeren toen naar 50.000 nu. Kaalslag. Zo is boerenland weer slagveld.

Ploegend mijmer ik, huilt mijn hart voor de mens die zichzelf kapotmaakt, de natuur erbij

Piet Hermus, akkerbouwer in Zevenbergschen Hoek

Hier waar mijn pa, bij zijn vader met de paarden, de trouwe Bertha, de Floor en de Roos zijn voren trok. Hoe ondiep toen? Dieper dan een ekoploeg nu? Toen na 1944 een vliegende bom, een V1, bedoeld voor Londen niet ver voor hem in de grond sloeg. Bij ons, bij de Moerdijk, door bommen omgewoeld, waar nu brede infrastructuur voorouderlijk boereninboorlingenland doorsnijdt, een weinig gebruikte hsl en file ernaast.

In Flanders fields the poppies blow. Between the crosses, row on row...

De Eerste Wereldoorlog, met De IJzer en Ieper op twee uur rijden. Dichterbij dan Groningen. Dat even ver is als Verdun en de Somme. Groningen, waar schade van de nieuwe Grootste Oorlog zich openbaarde. Met Shell en andere groten als sprinkhanen, waar onze overheid mee heult. Glijdende schaal. Glijdende moraal.

Op 9 oktober was ik bij de Uitspraak Hoger Beroep Klimaatzaak tegen de Staat. Deze werd gevonnist omdat ze haar zorgplicht verzaakt. Zorg voor veilig land en volk, via dijk, justitie, defensie én veilig klimaat. Charlatanpolitici pruttelden, omdat zij in de trias politica, de machtenscheiding, haar kerntaak, die van zorg voor veiligheid, vergeet. EenVandaag volgde mij die dag en zond het uit.

Ploegend mijmer ik, huilt mijn hart voor de mens die zichzelf kapotmaakt, de natuur erbij. Is deze Grootste Oorlog te winnen? Tegen ons eigen onbenul? Nee? Dan wordt het stil aan het westelijke front.