De Hultenhoek biedt rust, ruimte en dieren

Tien jaar geleden startten Nick en Anke Janssen hun zoektocht naar een woon-zorgboerderij annex paardenhouderij in de regio Boxmeer. Tien boerderijen later vonden ze, aan de doodlopende weg de Hultenhoek in Groeningen, een voormalige melkveehouderij. Nick Janssen was toen 28 jaar en Anke Janssen 23 jaar . 'Ik was toen naïef, maar dat heeft me ook geholpen om alle hobbels te nemen die de afgelopen jaren voorbij zijn gekomen', vertelt Anke Janssen.

Het stel bouwde de boerderij volledig om tot tien vaste woon-zorgverblijven, vijf logeerplekken, een dagopvangruimte, paardenhouderij, kleindierenverblijf, kantoor en woonhuis. 'Nu zijn we blij dat we zo jong zijn begonnen', vindt de zorgboerin. 'Als we voor de cliënten de goede zorg blijven leveren, dan kunnen we een goede boterham verdienen. En als de overheid geen grote capriolen uithaalt, blijft dat de komende jaren zo.'

Geluk bij een ongeluk

Een van de vele hobbels was een lekkage in de voormalige melkveestal. Pas na jarenlange vochtproblemen wist een verzekeringsexpert een verkeerd aangesloten waterleiding op te sporen. Inmiddels hadden alle muren zoveel vocht opgenomen dat het hele voorste gedeelte van de stal opnieuw moest worden opgebouwd. Nick Janssen: 'Een geluk bij een ongeluk is dat we er een mooie ruimte voor terug hebben, met een gehandicaptentoilet op de juiste plek, een verkleedruimte tussen de opvang en de paardenstal en ramen tot aan de grond.'

De ondernemer geeft een rondleiding. Het erf biedt tal van speel- en werkmogelijkheden. Op beide verdiepingen en in de stal zijn compleet ingerichte woonkamers en keukens. 'Cliënten runnen gezamenlijk een huishouden en twee mensen hebben wat meer privacy in een eigen appartement', vertelt hij.

Tegen 15 uur gaan de paarden van de wei naar de stal en verzamelt iedereen zich in de kantine voor koffie. De zorgboer heeft eerst zijn handen nog vol aan een van die cliënten. Die maakte eerder op de dag een smak van het paard en weigert een trui aan te trekken. Nog geen vijf minuten later is de rust weer teruggekeerd op De Hultenhoek.

De ondernemers hebben de overstap gemaakt vanuit werk bij een zorginstelling. 'De belangrijkste motivatie is dat we 24 uurszorg wilden bieden', zegt Nick Janssen. 'Bij de organisatie waar we werkten, ging je 's avonds naar huis en had je 's nachts alleen oproepdiensten. Als een van de cliënten dan onrustig of ziek is, voelde dat gewoon niet goed.'

Gekrabd en gebeten

Nick Janssen is vooral gespecialiseerd in zorg voor mensen met ernstige gedragsproblemen. 'Omdat het werk zo onvoorspelbaar is, zie ik het als een uitdaging om iemand weer rustig te krijgen. En ja, ik ben zelf ook weleens geslagen, gebeten of gekrabd tijdens het werk, dat hoort erbij. Bij gedragsproblemen blijven we altijd benadrukken dat we de persoon niet afkeuren, maar dat zijn of haar gedrag onaanvaardbaar is.'

De rollen zijn bij De Hultenhoek helder verdeeld. Nick Janssen doet 'buiten', zoals onderhoud, bevoorrading en het bijspringen in de zorg. Anke Janssen doet 'binnen' oftewel administratie en financiën. 'Ik ben verbannen naar kantoor', grapt ze.

Ontvangstcomité

Werk en privé lopen door elkaar heen. 'Als we thuiskomen, staat er vaak een ontvangstcomité klaar', glundert de zorgboerin. 'En we lopen eigenlijk altijd even bij de zorg binnen, voordat we naar ons eigen huis gaan. Met ons gezin, het team en de cliënten zijn we één grote familie.'

De Hultenhoek neemt alleen cliënten aan met een persoonsgebonden budget. 'We kunnen dan samen met ouders afspraken maken over wensen en mogelijkheden. We zijn flexibel, hebben een deskundig team en bieden rust en ruimte in samenwerking met onze dieren.'

Paarden als spiegel

Vooral de twintig paarden en pony's spelen een belangrijke rol. Niet alleen voor een wandeling of een knuffel, maar ook als spiegel voor de cliënten. 'Als je boos bent en dan de stal binnenkomt, worden de paarden meteen onrustig. Daarnaast merk ik dat als een cliënt op een paard zit, dat vaak een veilige omgeving blijkt om over zichzelf te praten. En voor sommige cliënten bieden de paarden ook echt troost', zegt Anke Janssen.

Een van de andere 'zorgverleners' is hond Guus. Hij wordt vaak ingezet voor een 'rustgevende wandeling' op het terrein. 'Als iemand niet wil praten en Guus duwt zijn neus ertussen, dan heb je weer een opening voor een gesprek.'