Overgeven

Waar dacht u aan toen u de kop boven deze column las? Aan een omgekeerde slokdarmperistaltiek? Aan het alsmaar meer blijven geven omdat de maatschappij dat van u lijkt te verlangen? Aan het opgeven van een lange strijd tegen een tegenstander? Of dacht u aan eindelijk loslaten en genieten?

Overgeven
© Nieuwe Oogst

Als gebruiker van een meer dan tweehonderd voetbalvelden groot tellende boomkwekerij kan ik niet spreken van een bodemloos bestaan. Integendeel, ieder jaar verlaten er meer dan een miljoen fruitbomen ons bedrijf om elders in de wereld vol te gaan hangen met heerlijk en gezond zongerijpt fruit.

Dit fruit op zijn beurt zorgt weer voor veel kleurrijke broodtrommeltjes van schoolgaande kinderen en lange schillen op de schoot van talloze oma's. Sporters lessen hun dorst door in de sappige vruchten te bijten tijdens of na hun wekelijkse lichamelijke inspanning. Voor niet-rokers is het een momentje pauze tijdens de werkdag. Allemaal mogelijk gemaakt door onze collega-agrariërs.

We zijn goed bezig. Ja, als we de waardering voor fruit afmeten aan de uitbetaalprijzen aan de telers, krijgen we een vertekend beeld. Net als we ons willen verdiepen hoe dat komt en wat we eraan zouden kunnen doen, roept het bedrijf ons tot de orde. De nieuwe gewassen moeten de grond in. Nachtvorst dreigt. Geen luizen tolereren, maar wel de bijen behouden. Controleren. Bestrijden. Uitstellen. Inhalen. Het is zo weer lente en we zijn al weer een tijdje van de straat. Personeelszaken op orde krijgen. Arbeidskrapte en onwetende niet-agrariërs informeren. De dagen worden makkelijk gevuld en vliegen om.

Als gebruiker van een meer dan tweehonderd voetbalvelden groot tellende boomkwekerij kan ik niet spreken van een bodemloos bestaan

Han Fleuren, vruchtboomkweker in Baarlo

Dan ineens is daar een hoestje. Wat hoofdpijn. Een paracetamolletje en nog één. Even eerder naar bed en weer verder. Niet zeuren maar doorgaan, want het bedrijf stopt nooit. Alles kan. Het kan vaak omdat het moet. We moeten door. Zo zijn we grootgebracht.

Naar de huisarts. Ontstekingswaarden meten bij de assistente waarna je na drie minuten bij de mensenziektekundige dienst alweer op straat staat. Een keer hoesten, naar de longen luisteren en de vraag of je ondernemer bent, met 'ja' beantwoord. De redding is nabij, een bacteriebestrijdingsmiddel wordt voorgeschreven. Het mag niet meer bij planten, het mag nauwelijks meer bij dieren, maar gelukkig nog net wel bij mensen: antibiotica. Zo lig je ineens in bed. Alles draait door. Je moet vertrouwen op je medewerkers, je familie en je gezin. Ik moet (me) overgeven.

Bekijk meer over:

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 7°
    70 %
  • Zaterdag
    15° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 5°
    20 %
Meer weer