Tussen coronageweld en massale protesten

Want waarom mag dat wel en kunnen we niet naar het festivalletje in het dorp waar nog geen honderd mensen samenkomen? Waarom sluiten we wel bedrijven als ze niet kunnen voldoen aan de 1,5 meter afstand houden?

En wat zou er gebeurd zijn (even advocaat van de duivel spelen) als we met onze trekkers naar Amsterdam waren gereden. Ik weet niet of Femke er dan ook naast kwam staan.

Natuurlijk moeten we boos zijn op wat er gebeurd is met George Floyd in de VS en moeten we racisme en geweld van politieagenten nooit accepteren. Maar hoe we nu moeten functioneren in onze 1,5 meterwereld wordt me steeds minder duidelijk.

Protesteren minder erg dan werken?

Blijkbaar is protesteren met minder dan 1,5 meter afstand minder erg dan werken met minder dan 1,5 meter afstand. We mogen wel met zijn tweeën uit verschillende huishoudens op één terras zitten, maar een-op-een bij de kapper mag niet zonder monddoek. En wat nou als je de kapper goed kent, mag het dan weer wel? Lastig, lastig, lastig.

Ik snap heus wel dat we ons personeel moeten beschermen en dat het door de hiërarchische verhouding, die er nou eenmaal is tussen werkgever en werknemer, nodig is dat we extra voor werknemers opkomen. Zeker bij arbeidsmigranten. En dat protesteren of op het terras zitten veel meer uitgaat van de verantwoordelijkheid van de mens.

Maar ook daar zal toch sprake zijn van enige groepsdruk? Het is belangrijk dat we ook daarover meer in gesprek gaan met elkaar. Want waar blijkbaar de belangen bij de protesten zo worden afgewogen dat dit doorgang moet vinden, voelt het soms zo dat er voor werkgevers weinig belangen toegestaan zijn.

De verspreiding van het virus tegengaan is belangrijk en de bepaalde maatregelen zijn prima. En tot deze week dacht ik ook dat we daar met zijn allen voor zouden gaan. Maar met zijn allen is dan toch ook met zijn allen?