'Groep ambtenaren gaat op de verkeerde stoel zitten'

Het komt op mij nogal merkwaardig over. Of de natuurherstelwet kan worden gesteund, kan volgens mij niet alleen afhangen van ecologische belangen en idealen. Er zijn veel belangen waar rekening mee moet worden gehouden. Wat zijn bijvoorbeeld de gevolgen voor de economie, leefbaarheid van het platteland en voedselzekerheid?

Het is bij uitstek een vraag die door de politiek moet worden beantwoord. In het parlement in Den Haag of Brussel komen immers alle belangen bij elkaar en daar kunnen ze tegen elkaar worden afgewogen. Dit kan niet worden bepaald door een selectieve groep ambtenaren die daarmee op de stoel van de politicus gaat zitten.

Dat een groep ambtenaren op deze manier naar buiten treedt, zal bij velen ook wantrouwen opwekken wat betreft de onpartijdigheid en objectiviteit van het ambtelijk apparaat. In hoeverre worden wij geregeerd door politici die door ons zijn gekozen en in hoeverre door een ongekozen, oncontroleerbare ambtelijke macht?
De roep om 'desinformatie' te bestrijden zet het vertrouwen in het ambtelijk apparaat nog meer onder druk. Wanneer is er sprake van 'desinformatie'?

Of iets wel of niet desinformatie is, hangt af van het perspectief van waaruit je ernaar kijkt en de uitgangspunten die je daarbij hanteert. Het bestrijden van 'desinformatie' kan dan ook gemakkelijk ontaarden in het negeren en neerslaan van relevante informatie.

Bij de toelating van gewasbeschermingsmiddelen zien we tegelijk een tegenovergestelde beweging. Er is een stroming die de toelating van die middelen meer door de politiek wil laten bepalen, los van de wetenschap. Toelating van gewasbeschermingsmiddelen moet net als die van medicijnen juist wetenschappelijk worden bepaald. Politici die bij dit onderwerp op de stoel van de wetenschapper gaan zitten, zullen de kwaliteit van besluitvorming schaden.

Het lijkt erop dat wij worden geregeerd door een overheid op de kop. Bij toelating van gewasbeschermingsmiddelen willen politici op de stoel van de wetenschapper zitten en bij natuurbeleid willen ambtenaren op de stoel van de politicus plaatsnemen.