Lepel van jou, vork van mij

Mijn man en ik trouwden vijf jaar geleden in gemeenschap van goederen. Erg materialistisch zijn we - lees: hij - niet en in het geval van een scheiding zouden we er wel uitkomen, dachten we. Zolang ik het leren stoeltje maar kreeg en hij de tv. Of zoiets.

Nu is een scheiding gelukkig verre van aan de orde, maar wél staat mijn man op het punt mede-eigenaar te worden van onze zorgboerderij. Na een proces van twee jaar waarin de bank moest worden overtuigd en de notaris een boekwerk van honderd pagina's schreef, is het nu nog een kwestie van een handtekening en handdruk voor de overname een feit is. En dat betekent dat mijn man straks een eigen bedrijf heeft. Een bedrijf dat failliet kan gaan. Niet wenselijk en ook niet aannemelijk, maar stel, stél dat. Dan wil ik niet dat de bank beslag legt op míjn leren stoeltje.

Voor de duidelijkheid: ik zit niet in de maatschap, maar ben als werknemer in dienst bij het bedrijf. Bewust, omdat ik ooit weer een baan buiten de boerderij wil. Schrijven over de wereld, de journalist uithangen. Wanneer 'ooit' aanbreekt hangt af van velerlei factoren, maar de serieuze ambitie van maatschapslid heb ik dus niet. En dus is mijn man mijn baas. Let wel: alleen op de werkvloer.

Welnu, we zouden er verstandig aan doen om ons huwelijk om te laten zetten in huwelijkse voorwaarden. 'Echt niet romantisch', zucht ik. Nu moeten we dus per theelepel gaan uitzoeken welke van hem is en welke van mij. 'Zet alle bloemenvazen maar op jouw naam', lacht mijn man. 'En die fotolijstjes ook.' En het bed? 'Dat wil ik', zeggen we beiden tegelijk. Ach, het bestaat toch uit twee helften. 'Dus jij mag de rechterkant, ik de linker. Noteer maar.'

Wat een werk. En wat een geld. 'Een notaris heeft extra werk aan het achteraf opstellen van huwelijkse voorwaarden en mag daar dus extra voor rekenen', lees ik op internet. Vijf-tien-hon-derd euro. Het zet me aan het denken. Hoeveel zou een scheiding kosten? Misschien is het wel lucratiever om nu te scheiden en volgend jaar opnieuw te trouwen. Nog leuk ook; mag ik weer mijn jurk aan én doen we het feest nog eens dunnetjes over, nu mét kinderen. Ik bel even de notaris.