'Verdeeldheid EU speelt Chinese expansiedrift in kaart'

Wat speelt er?

'China werkt voor de afzet van de producten die in China worden geproduceerd aan een 'Nieuwe Zijderoute'. Kort gezegd is dat een bundeling van economische aspiraties. De route bestaat uit vijf handelscorridors over land en maritieme corridors die vanaf de Chinese kust naar het Middellandse Zeegebied lopen. 'De afgelopen jaren investeerde China al in meer dan 40 havens langs de route. Italië tekende als eerste land van de G7 hiervoor een overeenkomst met China.'

Dat maakte vorige week nogal wat los?

'Klopt. De Amerikaanse regering en de Europese Unie kijken er met argusogen naar. Zij zijn bang voor de politieke- en marktinvloed die China met de investeringen bemachtigt.'

Waarom?

'Europa is een belangrijke afzetmarkt voor China. Maar aan de andere kant heeft China ook 1,22 miljard monden te voeden en beschikt het zelf niet over genoeg geschikte cultuurgronden. Al jaren leggen Chinezen overal in de wereld beslag op beschikbare bronnen. De beschikbaarheid van onze eigen voedselvoorziening en de grondstoffen voor ons vee kunnen daardoor in het geding komen. In de toekomst kan een situatie ontstaan, waarbij het maar de vraag is of China Europa wel wil bevoorraden. Daarover heb ik veel meer zorg.'

Kunt u dat specificeren?

'China is steeds beter in staat om in haar eigen behoeften te voorzien. In Nederland bijvoorbeeld nam het Chinese staatsbedrijf Cofco ruim vier jaar geleden het Rotterdamse Nidera over. Een miljoenenbedrijf dat wereldwijd handelt in agrarische producten.'

Cofco is China's grootste onderneming. Van oorsprong een levensmiddelenproducent die nu ook bedrijven in de primaire sector bezit en die bedrijven hebben behoefte aan grondstoffen. 'Terwijl in Nederland, maar ook in andere EU-landen, de waardering voor de agrarische sector steeds meer onder druk komt en we naar een situatie gaan waarbij onze zelfvoorzieningsgraad daalt. Dat maakt ons afhankelijker.'

Wat is dan uw grootste zorg?

'De afspraken die met Italië zijn gemaakt, zijn strategisch een slimme zet van de Chinezen. Europa is verdeeld en debatteert al jaren over bijvoorbeeld gebruik van diermeel in diervoeders of toepassing van biotechnologie (non-gmo discussie). Door gebrek aan eensgezindheid en daadkracht manoeuvreert het Europese Parlement zichzelf en daarmee Europa in een achterstandspositie.'